โบสถ์

สถาปัตยกรรมไทย หมายถึง ศิลปกรรมที่เกี่ยวข้องกับการก่อสร้าง อันประกอบด้วยโครงสร้างที่มีรูปทรงเป็นสำคัญ สามารถตอบสนองความต้องการของมนุษย์ได้ทั้งกายและทางจิตใจ เป็นศิลปกรรมที่กินพื้นที่ในอากาศ (Plastic Art) มีทั้งประโยชญ์ใช้สอย และความงาม
สถาปัตยกรรมไทยแบ่งออกเป็น 2 ประเภท คือ
1. สถาปัตยกรรมเกี่ยวกับศาสนาและความเชื่อ
2. สถาปัตยกรรมเกี่ยวกับอาคารที่อยู่อาศัย

สถาปัตยกรรมเกี่ยวกับศาสนาและความเชื่อ
เป็นงานด้านการออกแบบก่อสร้างเพื่อแสดงออกถึงความเชื่อที่มนุษย์มีต่อสรรพสิ่งที่ไม่มีตัวตนอยู่เหนือธรรมชาติตามความเห็นร่วมกันในสังคม สถาปัตยกรรมไทยประเภทนี้มีจำนวนมากเช่น โบสถ์ วิหาร สถูป เจดีย์ ฯลฯ เป็นต้น

โบสถ์ หมายถึง สถาปัตยกรรมที่ใช้เป็นสถานที่ที่พระสงฆ์ประชุมกันทำสังฆกรรมต่างๆ
หลังคาสูงแบบบ้านเรือนไทย นิยมสร้างบ้านชั้นเดียวติดกับพื้นยกพื้นสูงขึ้น
วิหาร หมายถึง อาคารที่สร้างขึ้นโดยมีหลังคา 2 ปีก หรือหลังคาที่ลาดลงไป 2 ข้างอีกนัยหนึ่งคือหลังคาที่มีสันหลังคาหรืออกไก่ หรือหลังคาที่มียอดแหลม อย่างทรงปิรามิดก็ได้ หลังคาสอปีกนี้อาจจะเป็น “หลังคาทรงมลิลา” (Gable Roof) โดยมีหน้าจั่วหัวท้ายหลังคาก็ได้หรือจะไม่มีหน้าจั่วแต่เป็นทรงปั้นหยา (Hip Roof ) ก็ได้ หรืออาจจะผสมกันทั้ง 2 แบบก็ได้
เจดีย์ หมายถึง สิ่งที่สร้างขึ้นเพื่อให้ระลึกถึงทางธรรม หรือระลึกถึงพระพุทธเจ้านั่นเองเจดีย์ในทางพระพุทธศาสนาแบ่งออกเป็น 4 อย่าง คือ บริโภคเจดีย์, ธาตุเจดีย์, ธรรมเจดีย์ และ อุเทสิกเจดีย์